ကိုဗစ်-၁၉ ကပ်ရောဂါဆိုးဟာ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာ မှီတင်း နေထိုင်ကြတဲ့ ပြည်သူတွေကို ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖိစီး နှိပ်စက်မှုတွေအပြင် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်နာကျင်မှုတွေကိုပါ ပေးခဲ့ပါတယ်။ ကပ်ရောဂါရဲ့နောက်ဆက်တွဲ ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုဖြစ်တဲ့ စီးပွားရေးဆိုင်ရာထိခိုက်ဆုံး ရှုံးမှုတွေကိုလည်း နိုင်ငံတိုင်းလိုလို တွေ့ကြုံခံစား ခဲ့ရပြီးပါပြီ။

ဝါနုနုအသွေး၊ အပွင့်သေးသေး သနပ်ခါးပန်းလေးတွေ အဆုပ်လိုက်၊ အဆုပ်လိုက်ပွင့်ပြီး သင်းပျံ့ပျံ့မွှေးနေတဲ့ ရာသီမှာ ရှင်မတောင်ဒေသကို ကျွန်မရောက်ခဲ့တယ်။ သနပ်ခါးပွင့်လေးတွေက ဝေတချို့၊ ကြွေတချို့နဲ့။ နမ်းရှိုက်စရာမလို လေပြည်အသွေးမှာ အလိုလိုမွှေးနေတဲ့ သနပ်ခါးနံ့လေးနှင့် အပူဒဏ်ကိုမေ့ပြီး စိတ်ကို ကြည်လင် အေးချမ်းစေခဲ့ပါတယ်။

“ဖြေလျှော့မှု ၁ ဒသမ ၀” ဟု အမည်ပေးထားသော ဖြေလျှော့မှုလုပ်ငန်းစဉ်အသစ်အရ အိန္ဒိယနိုင်ငံတစ်ဝန်းတွင် ကုန်ပဒေသာဈေးဆိုင်ကြီးများ၊ ဘာသာရေးအထွတ် အမြတ်ပြုရာနေရာများ၊ ကုန်ထုတ်လုပ်သော စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံများ၊ ရုံးများနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ၏ လုပ်ငန်းခွင်များကို ပြန်လည်ဖွင့်လှစ်လိုက်ပြီဆိုသော သတင်းတစ်ပုဒ်ကို ကျွန်ုပ်ဖတ်ရှုရသောအခါ ကမ္ဘာ့ကပ် ဘေးဆိုးကြီးကြောင့် လူထု၏ ဟဒယနှလုံးသားများ သရိုးသရီဖြစ်နေရသည့်ဘဝမှ

“ဆရာဦးဝင်းတင်ဟာ နိုင်ငံရေးသမားထက် သတင်းစာသမား စိတ်ဓာတ် ပိုကြီးသူဖြစ်တယ်။

ကျွန်တော်ငယ်ငယ်တုန်းက အဘွားက ပုံပြင်လေးများ၊ စကားပုံလေးများပြောပြပြီး ချော့သိပ်ခဲ့တာကို သတိရမိ သည်။ ဘယ်တော့မှ ပြန်မရနိုင်တော့သော်လည်း အဘွားပြောဆိုခဲ့သော စကားပုံလေးတစ်ခုကို ယနေ့အထိ မှတ်မိ နေသေးသည်။ လိုက်နာကျင့်သုံးဆဲ ဖြစ်သည်။